Logoprofilaktyka to nowa koncepcja zapobiegania zachowaniom ryzykownym dzieci i młodzieży oparta jest ona o koncepcję logoterapii i logoteorii, rozwijanej w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat, których twórcą jest Viktor Emil Frankl (1905-1997), austriacki lekarz psychiatra, neurolog, psychoterapeuta i filozof. Logoterapia (od 1938 roku) określana jest przez historyków nauki jako trzecia wiedeńska szkoła psychoterapii, razem z psychoanalizą Zygmunta Freuda (1856-1939) i psychologią indywidualną Alfreda Adlera (1870-1937).
Logoprofilaktyka jest do stosowania w zapobieganiu takim zjawiskom jak: depresja, myśli samobójcze, zachowania autodestrukcyjne, uzależnienia w tym uzależnienia behawioralne czy pustka egzystencjalna.
Logoprofilaktyka ma na celu wspieranie młodych ludzi w budowaniu dojrzałego świata wartości i realizacji ich potrzeb egzystencjalnych, pragnień, marzeń i celów życiowych, odpowiedzialnego korzystania z wolności, dostrzegania sensu życia oraz szczęścia rozumianego jako wynik czynienia dobra i realizowania wartości, które mają potencjał sensotwórczy.
Zasadą logoprofilaktyki jest posługiwanie się nieredukcjonistyczną, wielowymiarową koncepcją ludzkiego istnienia, a także podkreślanie ludzkiej podmiotowości, zwłaszcza zdolności do autotranscendencji oraz akcentowanie wolności i odpowiedzialności człowieka ukierunkowanej na sens życia.
Założenia
Logoprofilaktyka to sposób myślenia, który jest podstawą realizowania programów profilaktyczno-wychowawczych, szczególnie w czasach kryzysu, pandemii czy wojny
- brak sensu i pustka egzystencjalna jest istotnym czynnikiem ryzyka prowadzącym do zachowań ryzykownych, zwłaszcza myśli samobójczych, depresji i uzależnień
- poczucie sensu życia jest dominującym czynnikiem chroniący
- podejście salutogenetyczne, czyli wzmacnianie potencjału dziecka i rodzica
- praca z celami i wartościami (przejście od deklarowanych do realizowanych);
- wzmacnianie prawdziwych autorytetów
- wzmacnianie zdolności diagnostycznych (rodziców i nauczycieli) oraz autodiagnostycznych dzieci i młodzieży,
- uruchamianie refleksyjności w wymiarze noetycznym (duchowym)